Η ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ

Η λέξη «Συμφέρον» μοιάζει στις μέρες μας σχεδόν ανήθικη. Αν μάλιστα σ’ αυτήν προηγείται η λέξη Προσωπικό, «Προσωπικό Συμφέρον» δηλαδή,  γίνεται για πολλούς απολύτως απαράδεκτη. Δείχνει, ισχυρίζονται πολλοί, άνθρωπο που δεν σκέφτεται τους άλλους, που δεν θα διστάσει να πατήσει επί πτωμάτων, που δεν δίνει δεκάρα για τον άλλον, έτοιμος να εκμεταλλευτεί τον συνάνθρωπό του κατά τον χειρότερο τρόπο.

Είναι  όμως έτσι; Προφανώς όχι. Άλλωστε μπορεί πολύ εύκολα να παρατηρήσει κάποιος γύρω του ανθρώπους που φροντίζουν και σέβονται τον εαυτό τους και το προσωπικό τους συμφέρον χωρίς να «ρίχνουν» τους άλλους. Πολύ εύκολα, επίσης, μπορεί ο καθένας να «διακρίνει» γύρω του ανθρώπους που δεν ξέρουν να φροντίζουν τον εαυτό τους και το προσωπικό τους συμφέρον. Είναι αυτοί οι οποίοι πολύ γρήγορα γίνονται «ράκη» της ζωής και «βάρος» στους δικούς τους ανθρώπους.

Και εδώ  που τα λέμε δεν έχει κανείς παρά να κάνει ένα μικρό «πείραμα». Να επιχειρήσει για μια ή περισσότερες μέρες να «δράσει» και να ζήσει αγνοώντας το «Προσωπικό του Συμφέρον». Θα διαπιστώσει ότι η ζωή του θα «κατρακυλήσει» πολύ σύντομα στο μηδέν ή ίσως και πιο κάτω. Ας επιχειρήσει ο καθένας να ζήσει έστω για μια μέρα χωρίς να υπολογίζει τι προσφέρει και χωρίς να νοιάζεται για την αμοιβή που λαμβάνει, να ανταποκρίνεται στις επιθυμίες των άλλων και να τους στηρίζει στις απαιτήσεις που έχουν, κ.α. Σίγουρα δεν θα πάει μακριά….

Θα έλεγα ακόμη ότι μόνο όσοι ξέρουν και μπορούν να υπερασπιστούν το «Προσωπικό τους Συμφέρον» είναι ικανοί να «δώσουν» - προσφέρουν υλικά και συναισθηματικά «αγαθά» στους άλλους….