Η Ικανότητα να Αποχαιρετούμε

Οι αποχαιρετισμοί είναι αναπόφευκτοι στη ζωή. Τελειώνουμε τις τάξεις των σχολείων που φοιτήσαμε, αποχαιρετούμε τα σπίτια που μείναμε, τις πόλεις που ζήσαμε, τις εργασίες στις οποίες απασχοληθήκαμε,  κ.α.  Κυρίως όμως συχνά καλούμαστε να αποχαιρετούμε ανθρώπους και καταστάσεις… Εκεί που τα πράγματα γίνονται πολύ δύσκολα είναι όταν «χάνουμε» τελεσίδικα ανθρώπους που είναι σημαντικοί για μας. Συνήθως αυτό γίνεται όταν «έρχεται» ένα θάνατος…

Σε κάθε αποχαιρετισμό συμβαίνουν πολλά  «μέσα» μας. Κυρίως αναδύονται συναισθήματα απώλειας, πίκρας, πόνου, δυσφορίας, αίσθημα «πληγώματος» αλλά και θυμού. Ελάχιστοι άνθρωποι «ξέρουν» και αναγνωρίζουν ότι αυτά τα συναισθήματα είναι εύλογα και αναμενόμενα στους αποχαιρετισμούς. Ακόμη λιγότεροι είναι αυτοί που τα αποδέχονται και τα ζουν ως συναισθηματικές καταστάσεις που εμπλουτίζουν τη ζωή, έστω κι’ αν πονούν. Είναι αυτοί που «ζουν» - αξιοποιούν τις εμπειρίες αποχαιρετισμού και δι’ αυτών εμπλουτίζουν τη ζωή και τη προσωπικότητά τους.

Συνήθως όμως οι περισσότεροι άνθρωποι καταστέλλουν τα «δύσκολα» συναισθήματα των Αποχαιρετισμών στη ζωή τους συρρικνώνοντας την  προσωπικότητά τους αλλά και την ίδια τη ζωή τους… Σίγουρα χρειάζονται κάποιον να τους πει και να τους μάθει:

ΠΩΣ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΟΥΜΕ

Και ΠΩΣ ΟΙ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΕΜΠΛΟΥΤΙΣΟΥΝ